Ninguén pode controlar o seu destino,
incorporado na profunda desesperación inmersa nun suspiro.
Bágoas caen do anubrado ceo,
turbias, consecuentes dun mal de corazón ileso.
Cando a lúa chea fai a súa aparición,
a escuridade ilícita, e case invisible, emerxe,
provocando na nosa patria galega un conxunto de mágoa e aflicción.
Rebeca Rey
quarta-feira, 24 de março de 2010
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
Sem comentários:
Enviar um comentário