terça-feira, 9 de fevereiro de 2010

O VENTO

O vento,
que co seu paso
todo o levou
e nada deixou
só soidade e dor.

Que co seu soar
só deixa imaxinar
quen o vai parar.

Con angustia mira a lúa,
nin a noite o vai calmar.

Patricia Mañá Fosado

Sem comentários:

Enviar um comentário